Το άσχημο κοχύλι

Μια μέρα πριν αρκετές, σε μια όμορφη παραλία απολάμβανε το μπάνιο της μια οικογένεια παρέα με φίλους.Το κοριτσάκι της οικογένειας (ναι είχανε μια κόρη,μπουμπούκι!), αφού έπαιξε με τα άλλα παιδιά (που υπήρχαν εκεί) μέσα στο νερό και αφού αργότερα βγήκε κι άφαγε το σάντουιτς που της είχε φτιάξει η μητέρα απο το σπίτι, είπε "μαμά μπορώ να πάω να μαζέψω κοχύλια;"Η μητέρα της της το επέτρεψε τονίζοντας της μόνο πως δεν πρέπει να απομακρυνθεί πολύ.Η μικρή απολάμβανε την άμμο,τον ήλιο που έπεφτε σιγά σιγά,τον ήχο απο τα κύματα όταν είδε το πρώτο της κοχύλι. Το πήρε και το έκλεισε στην χούφτα της ενθουσιασμένη. Μετά είδε κι άλλο κι αργότερα κι άλλο.Σιγά σιγά είχε γεμίσει την χούφτα της μικρά όμορφα κοχύλια.Τα πήγε στην μαμά της χαρούμενη να της τα δείξει. "Κοίτα μαμά πόσα όμορφα κοχύλια μάζεψα.Να τα πάρω σπίτι;" "Να τα πάρεις." της απάντησε η μαμά της,δίνοντας της το σακουλάκι απο το σάντουιτς για να βάλει μέσα.Ανάμεσα στα κοχύλια υπήρχε κι ένα θαμπό χωρίς σχέδια και ανάγλυφες γραμμές όπως τα άλλα.Η μικρή το είδε και είπε "αυτό θα το μάζεψα καταλάθος. Δεν μ'αρέσει,θα το πετάξουμε πάλι.""Γιατί δεν σ'αρέσει;" την ρώτησε η μαμά της."Δεν το βλέπεις;Δεν είναι σαν τα άλλα.Είναι άσχημο." Η μητέρα χαμογέλασε.."κι αν αυτό δεν θέλει να αποχωριστεί τους φίλους του;Θα το χωρίσεις εσύ επειδή είναι άσχημο;" "Έλα μαμά", είπε η μικρή.."τα κοχύλια δεν έχουν φίλους" "Και εσύ πώς το ξέρεις;" ρώτησε η μητέρα. "Αφού δεν έχουν ψυχή."Η μαμά,κάνοντας πως πετάει το κοχύλι,το έβαλε στην τσάντα της και χαμογελώντας έκλεισε την κουβέντα....Μόλις γύρισαν στο σπίτι, η μικρή έβγαλε το σακουλάκι με τα κοχύλια της και το άδειασε στον νιπτήρα για να τα περιποιηθεί.Τα ξέπλυνε απο την άμμο και τα έβαλε σε ένα πλαστικό δισκάκι να στεγνώσουν. Όταν πήγε για ύπνο,η μαμά της έβγαλε το άσχημο κοχύλι απο την τσάντα της.Το ξέπλυνε και το σκούπισε καλά. Πήρε πρόχειρα 2-3 βερνίκια νυχιών και έκανε πάνω στο κοχύλι διάφορα μικροσκοπικά πανέμορφα σχέδια.Το πέρασε με διαφανές βερνίκι και το άφησε να στεγνώσει.Τώρα το κοχύλι ήταν το πιο όμορφο και το πιο γυαλιστερό απο όλα.Το έβαλε στο πλαστικό δισκάκι με τα υπόλοιπα και πήγε για ύπνο.Την άλλη μέρα η μικρή πήγε κατευθείαν μόλις ξύπνησε να δει τα κοχύλια της. Μόλις είδε το κοχύλι που έβαψε η μαμά της ενθουσιάστηκε. Το πήρε και το πήγε να της το δείξει."Κοίτα μαμά πως έγινε αυτό.." "Α, το άσχημο κοχύλι.." είπε η μητέρα χαμογελώντας και το πρόσωπο της πήρε μια έκφραση χαράς και ενθουσιασμού.Η μικρή το κοίταξε απορημένη καλά.Δεν της θύμιζε σε τίποτα εκείνο το κοχύλι που δεν της άρεσε καθόλου. "Και πώς έγινε αυτό μαμά;Εσύ το έκανες;" "Ναι μικρή μου,εγώ το έκανα." "Μα πώς;" ρώτησε η μικρή. "Δίνοντας του λίγο απο την ψυχή μου....."είπε η μητέρα χαμογελώντας και άρχισε να ετοιμάζει πρωινό...Η μικρή δεν κατάλαβε τι εννοούσε η μαμά της.Μια μέρα όμως θα καταλάβαινε...


Υ.Γ. "Λίγο χρώμα και λίγο ψυχή παρακαλώ"
"Είναι λίγο παραπάνω να το αφήσω;"
"Άστο.Θα κεράσω."

Καληνύχτα.